SnowCrash

I have my new fridge!
What a relief, don't have to put up with the disgusting, never-been-cleaned fridge in the kitchen. Don't have to put up with Dan drinking my juice and eating my food. Don't have to put up with Binh throwing my food away. Now all I need is my own drawers for cutlery, my own kitchen sink and my own toilet and I'm set. Hmm... maybe I should just move :p Anyway, the fridge is pretty nice, just big enough for me (about 2 foot cube). I'll have to update the pictures sometime soon.
To continue whining, I managed to do something to both my feet while walking in the snow. Well, first it was just my left foot, then that went away and then it was just my right foot. Then while walking and sparing my right foot, with all my weight on my left foot, something happened to that too....so there I was, sitting at home with both feet screaming bloody murder at me. I could barely get to the kitchen it was so painful. I have no idea what I did, but I figured the more I could stay off my feet, the better. Just so happened I only had to skip one class today, and then I don't have a class until 3:30 on tuesday. And I've already done my food shopping so I'm set for now. It's getting better, but it'll take longer to completely heal.
So I've just been sitting in front of my computer, reading, taking breaks to watch Sopranos (season 4) and Alias (season 1). Been catching up on my downloading, there's a bunch of stuff that I'm behind on (ahh the important things), ER, Stargate, Smallville, Futurama, Family Guy, First Wave......and a whole lot more :p
The stuff I've been reading is starting to make more and more sense. Whether I can actually make enough coherent statements about it to seem intelligent remains to be seen, although I already had one meeting with John Salasin to discuss things. That went well, but I only did about 20% of the talking. I'm actually thinking about setting up another blogsite to discuss my research, with links to all the articles and the people taking part and stuff. A site where I can spend a lot of time discussing the things in detail without losing some of my readers ;) A site for us nerds, and aspiring nerds :)
Am thinking about getting a DVD burner, seems they only cost about $80 I can get disks for less than a dollar each. I thought about this as I was looking at this website. Turns out that Tos knows how to decrypt official DVDs to copy them. And with netflix I can get loads of DVDs rented for not so much money. Hmmmm... interestingly enough, what's deterring me is not my sense of morality and about breaking the law and such, instead it's my collector's impulse. I always love to own things, like books and DVDs. I can't figure out whether "owning" a copied DVD without the cover and official stuff will satisfy my personal needs (nota bene, the quality of the copies is perfect).
So this is my life, eat (made easier with the within-arm's-length-minifridge), sleep, read, download, blog. The only times I actually go out are when people say, "hey Freysi, let's go out". And ya know what? I'm fine with that.

Went to a party saturday night. Well, party is not quite the right word...more of a "gathering". It was Dave's birthday and a handful of his friends were meeting to drink a bit and hang out. So when I get there, I see a couple of faces I recognized, Kendra (who has a yoga class at school) Adam, (the guy at the desk beside mine) and Amy (a girl I met on the first day of school last semester and then lost touch with her). So that was an ok evening. We spent most of it playing some word association game called Apples to Apples. It's a fun game...for a little while...we played for like 3 hours...:| Amy's husband turned out to be the type that makes a lot of jokes, also directed at people he doesn't know, like me. For some reason that annoys me. I have no problem with people making jokes about me, and usually laugh with them. But I definitely feel that you have to know the person you're joking about, at least to some extent. It's the same way with people who are overly friendly, I mean, they just met you and they act like you've been best buds for years?! It's superficial and just plain annoying. I guess this is the main reason why I get annoyed at americans, because this is the way they act (most of them) and I've been conditioned to immediately connect this behavior with people that I don't like. I guess I just have to get over it.
went grocery shopping on sunday, all by myself. Figured I'd walk up the grocery store and take a cab or bus back. So it's about 3 miles to the store, a good walk, not too bad. I get there and buy about 50 pounds worth of food. Then I get to the bus stop and realize I don't have any change. Ah the world of credit cards! I looked around for taxis, didn't see one (didn't really expect to see taxis cruising along route 1 anyway), and said "fuckit" and walked home with 25 pounds in each hand.
I'm never doing that again.
My arms are dead. My elbows are sore, probably pulled something, my shoulders are shredded, and my back is aching. But on the flip side, I'm not hungry anymore. I also managed to do something to my hip and my left foot (hyuck), so I decided to rest at home today instead of doing stuff. Turns out the University was closed so lucky me.
The TV is broken so Dan is looking around for a good deal for a new TV. He wants a 37 inch flat screen, preferably HDTV. I'm sure he'll come around when he sees the prices for those TVs.

Jæja, þá er best að skipta yfir í enskuna.
Well, here I am back in the USofA. You know what the wierd thing is? That it isn't wierd. I'm feeling fine, much different from my first few days in september. Þóra picked me up at the airport and gave me some money (takk Þóra mín!). Since then, I've just been hanging out here and doing nothing. Well that's not true. I've already spent almost $300 on the internet. I bought my own little fridge, an electric space heater (gotten so used to the one we had at home, I figured it was a must-have), my books for school, and a webcam/microphone. So soon you'll all be able to see my stupid grinning face online :)
Just cooked my first tv dinner. I was actually pleasantly surprised. It was chicken with mashed potatoes and corn. Tasted pretty good! :) And it was cheap, $3-4.
The only thing I've actually done here, besides watching Dragon Ball Z, is read "Dude, Where's My Country?" And I have to say, I was shocked. If only 10% of what Michael Moore says in this book is true, America is really screwed. One important point he does make though, is that the problem doesn't lie with the American people, they are mostly liberal, while the government is mostly conservative. Anyway, I'm not going to lecture about this, you should all just read the book. However, I will mention one thing. Moore wants Bush out of the presidency, and who does he want in his place?
OPRAH!
Oprah for President! I like that :)

Ég vil byrja á því að þakka Tino, Tiny og Johnny G. fyrir ótrúlega magnað kvöld.
Drengirnir kíktu í heimsókn til mín í gærkvöldið í kringum 10 leytið. Ætlunin var að drekka eitt stykki koníaksflösku sem ég hafði fengið í útskriftargjöf frá bróðir pabba. Nú þar sem ég drekk ekki koníak, og koníak gengur strákunum í æðum, þá lá beint við að gefa þessum drengjum lögginn. Við sátum upp í stofu, spjallandi um himingeima og kvenfólk, gáfur og vitleysinga, MH og forna drauga, og athyglisbrest (sem, by the way, Stefán er með, big-time). Margur maðurinn fékk að kynnast hvössum hnífi samræðna okkar, og kannski best að fólkið hafi ekki í raun verið á staðnum, enda er það besti tími til að ræða það :) Það hafa örugglega margir verið með hiksta þetta kvöld.
Pabbi hringdi í gemsann minn svona um 2 leytið og skammaði okkur fyrir hávaða, enda þurfti hann að vakna snemma, og biðst ég hér með afsökunar á því. Þá færum við okkur bara niður í kjallara.
Þegar hér var að komnu máli var búið að éta mestann ostinn, helminginn af ólívunum, slatta af nammi, og koníaksflaskan orðin hálf. Þá hófst seinni partur kvöldsins, sem einkenndist af tónlistarnostalgíu dauðans. Sátum niðri og fórum í gegnum tónlistarsöguna frá sixties til nineties, kveiktum meira að segja á popptíví til að hlusta á nýja tjilli pebbers lagið, sem er nokk flott.
Þegar flaskan loksins kláraðist hófst endirinn á kvöldinu sem einkenndist af Stefáni....rosalega fullum :) Mjög fyndið, en jafnframt mjög hættulegt, eins og bera má vitnist á mér þar sem ég er með gsm-síma-lagaðan marblett á brjóstkassanum. Go figure. En hann einkenndist líka af því að ég og Johnny (aðallega, og Tiny líka smá) ræddum tilvist Guðs og afstöður okkar allra til þess (þar sem, nota bene, ég er 'unaffiliated', þ.e. tek enga afstöðu). Mjög merkilegt, og gaman að því leytinu að ég "vann" allar umræður þar sem ég var nánast edrú en þeir allir rúllandi.
Svo var drengjunum skóflað útúr húsi uppúr 7 að morgni, þar sem föstu mennirnir höfðu fengið sms frá konunum, svona nett að minna þá á hversu brjálaðar þær voru.
Í stuttu máli, snilldarkvöld, og fátt annað sem maður getur beðið um sem kveðjukvöld (vantaði náttla Mosa, en við skáluðum fyrir hann, var með okkur í anda).
Nú er ég að fara eftir rétt rúmlega sólarhring.
Magnað. Hvert fór tíminn? Ég náði held ég að hitta alla sem ég ætlaði mér, nema Andrési og Helgu, og náttúrulega nýja barnið hennar Lindu (sem ég held að sé ekki ennþá komið?), og Dóru. (Ætla nú að reyna að hitta á hana Dóru á eftir) Hef á tilfinningunni að mér hafi tekist að ljúka einum þætti í lífi mínu sem var miður skemmtilegur. Þáttur sem hefði átt að ljúka rétt áður en ég fór út í fyrsta lagi en af einhverri fávisku og blindni í mér teygðist frá Íslandi yfir í USA, með aðstoð tækninnar (djöflatól! *krump*). Í raun þurfti ég fátt að gera til að ljúka þessum þætti, þetta lá alfarið í hendur á annari manneksju sem vann starfið sitt mjög vel, þ.e. án þess að gera neitt, og í raun VEGNA þess að sú manneskja gerði ekki neitt. (Rooosalega finnst mér gaman að vera óljós með mínar sögur :) En þið sem þekkið til vitið væntanlega nákvæmlega hvað ég meina).
Mér var bannað um daginn að gefast upp á Íslenskum stelpum.
Hehe, verst að sú stelpa sem bannaði mér var ekki nógu skotin í mér til að hrifsa mig upp svona rétt áður en maður hverfur á brott :) En jújú, ég er nú alveg sammála, maður má nú ekki gefast upp á þeim. Ætli ég verði ekki bara að koma mér í samband við Íslendingafélagið þarna úti, og vona að það séu einhverjar fallegar, lausar stelpur þar...(varla líklegt, en sakar ekki að hafa samband). Annars, eins og ég sagði hér áður, næsta önn verður ekki um stelpur, It's about me. Gamla klisjan sko 'ef ég get ekki sáttur í mínum eigin félagsskap, hvernig get ég ætlast til þess að einhver annar yrði sáttur í mínum félagsskap?' 'Love thyself and thou shalt be loved' og allt það. Ætti kannski að fara á sjálfshjálparnámskeið while I'm at it og læra að faðma tré. Já og svo get ég skotið mig í hausinn.
En án gríns, þá ætla ég að nota næstu önn, og jafnvel næstu, til þess að hugsa vel um sjálfan mig, koma mér almennilega í form for once, og láta mér líða vel. Ég hugsa að ég reyni líka að vera minna onlæn. Eins og ég met ótrúlega mikils allan þann stuðning sem ég fékk frá mínum vinum meðan ég var úti og miserable, þá er samt msn ótrúlegur tímaþjófur. Ég hugsa að ég reyni aðeins að halda aganum, annaðhvort að merkja mig busy oftar (fólk er yfirleitt mjög kurteist og talar ekki við "busy" fólk á msn) eða bara vera offline. Þannig að ef þið náið ekki í mig á msn, sendiði bara email, nú eða kommentið hér.
Allavega, þetta verður síðasta bloggið á Fróni, og væntanlega síðasta á fyrra móðurmálinu, best að skipta yfir á seinna móðurmálið.
Já! Og allir sem lesið þetta, ef þið eruð með síðu sem þið viljið að ég linki á, skiljiði linkinn eftir í þ.t.g. svæði í kommentakerfinu og ég redda því :)
Sjálfshjálparfreysi.

Síðustu tveir dagar hafa verið vægast sagt stórmerkilegir.
Semsagt, eins og þið vitið nú örugglega flest, við unnum
forsetaverðlaun nýsköpunarsjóðs. En ég má nú aðeins til með að rekja
gang mála.
Dagurinn í gær byrjaði semsagt á því að við Jóhann mætum í Ísland í
bítið til þess að ræða nett um verkefnið okkar. Með okkur í þættinum
var Berglind, stelpan sem týndi hreindýraspörðin uppá heiði í sumar.
Hennar verkefni var einmitt eitt af hinum 3 sem voru tilnefnd. Hún má
nú eiga það, henni tókst að uppgötva þarna nýja lífveru, og þykir mér
það bara stórmerkilegt. Hún fær meira að segja líklegast að skíra hana
í höfuð sér (þótt ég vildi nú ekki hafa orm sem er skírður í höfði
mér...Freysill :p) Þátturinn gengur ágætlega fyrir sér þótt ég hafi nú
verið aðeins stressaður (sagði orðið "semsagt" í fjórða hverju
orði...semsagt), spyrjendur góðir og áhugasamir. Jóhann vó ágætlega
upp á móti mér, enda óvenju yfirvegaður og orðheppinn drengur. Ég
vorkenndi þó aðeins Berglindi vegna þess að hann Fjalar nýtti sér
tækifærið og gerði nú aðeins létt grín að hennar verkefni ("hvað græðir
maður á því að týna hreindýraskít?") og líka vegna þess að áhugi
spyrjendanna var greinilega á okkar verkefni.
Að því loknu fór ég uppí HR að hitta Björn Þór og fara aðeins yfir
glærurnar fyrir fyrirlesturinn. Ekki þar mikið að segja, endaði meira
bara í spjalli hjá okkur. Heilsaði síðan uppá nýjum prófessor við HR,
Yngvi Björnsson. Lærður í gerfigreindum, og ekki nóg með það, þá er
hann með specialty í tölvuleikjum! Snillingur. Ég spjallaði við hann
í svona klukkutíma og bætti þar með nýjum manni inná kontakt listann
minn.
Kíkti svo heim og vann aðeins í fyrirlestrinum til svona 3, en þá
byrjaði maður að gera sig myndarlegann fyrir frú Dorrit ;) Var sóttur
rétt fyrir 4 og við kíktum á kaffihúsið í hamraborginni, við
drengirnir. Fengum okkur einn öl og aðeins að peppa okkur upp áður en
haldið var á leið á Bessastaði. Ólafur mætti á borgina á 5 milljóna
króna lancruiser tengda-afa síns og við allir í okkar fínasta pússi,
helvíti fögur sjón ;)
Þegar við mætum á Bessastaði eru tveir bílar þar fyrir utan þar sem
fólk situr í og virðist vera að hlýja sér. Okkur dettur náttúrulega
ekki í hug að pukrast útí bíl og bara vöðum inn á herra forseta
(bílfólkið fylgdi eftir, vildu greinilega ekki vera fyrstir á staðinn).
Gaman að koma inn á Bessastaði eftir að hafa spilað þar fyrir utan ár
eftir ár í endalausar forseta heimsóknir frá hinum og þessum löndunum.
Lúðrasveitin Svanur hefur sko alltaf tekið á móti útlenskum forsetum og
spilað þjóðsöngvana þeirra. Það eru sko til margir asnalegir
þjóðsöngvar skal ég nú ykkur segja. En merkilegt nokk, eins flott og
Bessastaðir eru, þá er engin leið að heyra í næsta manni tala. Það
glymur svo rosalega að maður kinkar bara kolli og brosar. Nú skilur
maður hvernig Íslendingum kemur svo vel við öðrum þjóðum.
Okkur var allavega hópað saman fyrst inn í eitt herbergi, svo þegar
fleiri mæta og það verður of lítið inn í næsta. Og mergðin sem mætti,
það er naumast! Hélt að þetta yrði bara nýsköpunarsjóður,
forsetaembættið og svo tilnefndir. En neinei, allskonar fólk (sem ég
veit ekkkert hverjir eru) kom og tók í hendina á manni og muldraði
eitthvað.
Loksins er opnað inn í salinn og þá byrjar fólk að labba inn, og Ólafur
og Dorrit standa þar hlið við hlið og taka í hendina og heilsa fólki.
Fyndið samt, hann Óli(okkar óli, ekki forsetinn) labbar fyrstur inn af
okkur og fer í kjölfar landlæknis. Hann sér að læknir tekur í hendina
á manninum sem stendur í dyrunum (líklegast þjónn). Þá náttúrulega
tekur Óli bara í hendina á honum líka. Og við allir sem fylgjum á
eftir. Svipurinn á manninum var alveg óborganlegur. Þetta hefur verið
bara einhver kunningi landlæknis, en hann hefur grætt á því að hann
fékk að taka í hendina á öllum sem komu eftir honum í röðina ;)
Því næst heldur forsetinn ræðu. Þessi maður er alveg með ólíkindum
góður ræðumaður. Ekki eitt hik, ekki eitt rangt orð, ekki ein hreyfing
sem var ekki fullkomnleg. Og engin blöð. Hinn fullkomni ræðumaður.
Nokkrar ræður eftir það, blablabla, takk fyrir peningana megum við fá
fleiri og allt það. Síðan eru verkefnin kynnt. Merkilegt nokk, þegar
verkefni okkar er kynnt þá brýst bara út kliður um salinn. Og svo
þegar þessi setning (sem ég reyndar gaf frá mér í símaviðtali) heyrist
"Gerir söngelskum sem tóndaufum kleift..." þá brýst bara út hlátur.
Snilld. Síðan er öllum hópunum boðið fram og viðurkenningar veittar,
plögg og blóm og taka í hendina á forseta, og við stöndum þarna eins og
þvörur með hendur fullar og bíðum eftir niðurstöðuna, og vei! við
vinnum og fáum glæsilegan glerhlunk í gjöf.
Já og 100.000 kr ávísun.
Svo hefst minglið.
Það er nú eitthvað sem ég hef aldrei kunnað. Rölta um og spjalla við
fólk sem ég þekki ekki neitt um hluti sem ég hef engan áhuga á. En
fólkið í kringum okkur voru greinilega sérfræðingar í því þannig að við
þurftum ekki að hafa mikið fyrir því. Fengum nú blessunarlega smá pásu
þegar Hanna María (frá nýsköpunarsjóði) dró okkur til hliðar því
kastljós vildi tala við okkur og fá okkur í þáttinn seinna um kvöldið.
Jahá, ég talaði við hana í símanum, hana Svanhildi (heitir hún það
ekki?), og þvílíka ágengu frekju hef ég nú sjaldan talað við. Hún
vildi sko fá að sjá græjuna í kastljósinu. Ég útskýrðu nú bara rólega
fyrir henni að þetta væri frumgerð og það væri nú ekki mikið að sjá.
Það tók alveg korter að róa kellingu niður :)
Síðan var bara fram og spjallað við alla, nýja menntamálaráðherra,
fólkið úr dómnefndinni, hina keppendurna. Hápunktar þess voru nett
spjall við formann Rannís sem sagði bara "Hlakka til að fá umsókn frá
ykkur", og svo þegar rektor HÍ óskaði okkur til hamingju með frekar
súrum svip.
Því næst fer ég heim að klára fyrirlesturinn á meðan Óli og Gunni kíkja
í Kastljósið.(við skiptum því á milli okkar, ég og Jóhann fórum í
Ísland í bítið um morguninn) Það er nú eitthvað sem þið ættuð að redda
ykkur á teipi og kíkja á. Þvílíkir snilldarpunktar sem duttu úr
tvíeykinu. Óli setti bara tóninn við fyrstu spurningu.
"Jæja strákar, til hamingju. Kom þetta ykkur á óvart?"
Smá þögn.
"Nei."
Snillingur.
Svo var bara pantað borð og við skelltum okkur á Grillið á efstu hæð
Hótel Sögu ásamt Birni.
Þessi staður er alveg magnaður. Fengum hringborð útí horni með þvílíkt
vjú af höfuðborginni. Ég er bara á því að við höfum fengið besta
borðið á svæðinu. Sátum aðeins inn á koníaksstofu fyrir matinn og
fengum okkur í glas (nota bene, ég ákvað að ég yrði nú að fá mér aðeins
í tánna í tilefni dagsins). Eftir þennan mikla dag þá vorum við allir
samhuga, við vildum fá sérval kokksins. Og ekki sáum við nú eftir því.
Þetta byrjaði allt á því að við fengum smá brauð á borðið ásamt litlum
diskum með olíu og öðrum diskum með kryddblöndu. Kryddblandan hét
"deku" (stafsetning?) og kom frá Norður-Afríku. Birni tókst að giska á
3 af 4 tegundum, en þetta innihélt sesamfræ, svört sinnepsfræ,
pistachio hnétur og kúmen.
Því næst fáum við appetizer, sem var lamba carpaccio. Ég er nú
yfirleitt ekki mikið fyrir hrátt kjöt, en þetta var alveg yndislegt.
Með því er serverað hvítt vín, sem hét Montes. Björn er nú amatör
vínsmakkari þannig að hann fékk að sjá um smökkunina. Eins er ég ekki
mikið fyrir hvítt vín, en þetta var algjört nammi.
Forrétturinn var þrískiptur. Humarfrauðhringur með laxi inní og
hörpudiskur í miðjunni. Skelfiska canneloni með sítrónusósu.
Tómatsulta með ýsuroði.
Síðan kemur millirétturinn, (og þá var skipti yfir í rauðvín, man ekki
nafnið en namminammmi) pönnusteiktur þorskur ofaná sex-sveppa frauði og
ætiþistla gratín. Svo kom loks aðalrétturinn.
Dádýr.
Eina kjötið sem ég hef smakkað betra en dádýr er hreindýrakjöt.
Þvílíka ljúffenga kjötið maður. Mamma hans bamba lá ofaná sveppa ragú
(svona pínu litlir, heilir, franskir sveppir). Gulrótarturn sat við
hliðina, ofaní sósunni lá sæt-kartöflu mauk, og loks var djúpsteiktur
Amembert (nota bene, ekki camembert) ostur, sem er blár ostur (ekki
gráðostur) sem lá ofan á einhverju svona jello ekkvað, sem ég veit ekki
hvað var, en var samt sem áður ljúffengt.
Með eftirmatnum fengum við púrtvín. Skyr, blandað við muldar
vanillustangir, með kaffifrauði ofaná. Ís (gat ómögulega greint
bragðið, en einhverskonar súkkulaði) ofaná litla en óendanlega þétta
súkkulaðiköku.
Eftir það fengum við okkur kaffi og koníak (reyndar ekkert koníak fyrir
mig ;))
Þarf nú varla að segja ykkur hversu góður þessi matur var.
Hver einasti réttur var borinn fram á mismunandi diski, og alltaf skipt
um hnífapör. Þjónustan á þessum stað var ótrúleg. Þjónninn útskýrði
alltaf hverja máltíð fyrir sig, en hann beið rólegur eftir því að við
hættum að tala til þess. Stóð einu sinni kyrr í 5 mínútur. Ég er
eiginlega handviss um að hann hefði staðið þarna endalaust hefði hann
þurft þess. Á meðan Björn smakkaði vínin þá hallaði hann sér niður og
hélt flöskunni fram svo maður gæti lesið á miðanum. Og hann hló með
öllum lélegu bröndurunum okkar. Ég hefði nú viljað tipsa hann en hann
var farinn þegar við loksins dröttuðumst heim um hálf 2 leytið.
Var nú samt skemmtilegast að sjá svipinn á þjóninum þegar við reyndum
að borga með 100.000 kr ávísun. Kom reyndar í ljós að þeir gætu ekki
tekið við henni því reikningurinn okkar var ekki nógu nálægt þessari
upphæð. Einungis 62.000 kr. Pælið í því! Þvílíkur matur, þvílík
þjónusta, 5 manns...bara 60.000 kall! Við gætum farið á stað eins og
Laugaás, sem er bara skrefinu fyrir ofan skyndibitamat, borðað steik og
drukkið rauðvín og hæglega komist upp í 30-40.000 kall fyrir 5 manns.
Maður verður að gera þetta oftar.
Vaknaði hress og kátur í morgun, alveg til í að halda fyrirlestur.
Kíkti upp í skóla þar sem beið mín viðtal frá rás 2. Reddaði því og
rústaði síðan þessum fyrirlestri :D
HR gaf okkur gjafir og heiðraði okkur, og fólk virtist almennt bara
vera sátt við fyrirlesturinn minn og skemmta sér nokk vel. Þó þorði
enginn að prófa græjuna ;)
HR bauð okkar síðan í hádegismat á Hotel Holt þar sem fengum ekki
næstum eins glæsilega þjónustu og á Grillinu! :) Samt fínt, fékk
lauksúpu og lambalundir. Hinir strákarnir fengu sér hreindýrapate í
tilefni verkefni hennar Berglindar ;) Dr. Gísli Hjálmtýsson kíkti með
okkur í mat og spjallaði aðeins við okkur, aðeins að pumpa okkur um
framhaldið og svona. Því miður þá var Jóhann heima veikur (ekki
þunnur, veikur) og gat ekki verið með, en hann var með í huga.
Svo bara heim þar sem ég reyndi að sofna en gat það ekki, renndi frekar
í að skrifa þetta monsterblogg.
Allavega, gott að þetta er búið.

Við unnum!

Húff, ég er þreyttur skal ég ykkur segja.
Þessir síðustu dagar, og þeir næstu framundan hafa verið alveg helter-skelter, úr einu í annað. Allt út af einni sakleysislegri tilnefningu. Mætti halda að mar væri bara orðinn seleb. Viðtal hjá mogganum, viðtal í HR, viðtal frá nýsköpunarsjóði, mæta í Ísland í Bítið (á morgun klukkan korter í 9 ;)), mæta í Kastljós (líka á morgun, kannski), byrja að skrifa nýja skýrslu á ensku til birtingar út í heimi, og undirbúa og flytja fyrirlestur um efnið á föstudaginn (klukkan 11 í HR ;)).
Úff.
I just want it all to go away.
Mig langar ekki í alla þessa athygli. Fólk virðist ekki trúa mér þegar ég segi það "Hvaða hvaða, þú fílar þetta víst, ég veit það ;)", en svona er það nú, ég fíla bara að vera í friði með mitt and do my thing. Viðurkenning frá vinum og kollegum er alveg nóg fyrir mig. En það yrði nú samt asnalegt að segja fréttamönnunum að troða myndavélina sína where the sun don't shine. Þannig að ég læt hafa mig út í þetta. :S
Ekkert annað að frétta merkilegt. Kvennamálin hjá mér eru algjörlega död, (kannski bara fínt, og í anda við "Versló"-áramótaheitið mitt) ég er búinn að fá allar bækurnar sem ég pantaði og get því byrjað að lesa á fullu eftir fyrirlesturinn á föstudaginn. Er nú reyndar nokk spenntur fyrir því, enda spennandi efni í þessum bókum. Hvernig við (og tölvur) munum hluti. Kem til með að halda nokkra pistla um þau mál hér í vetur ;)
Jú eitt! Ég er búinn að ákveða að ég verði orðinn ríkur fyrir fimmtugt, þannig að ég geti hætt að vinna, og leikið mér allan daginn að því sem mig langar til að gera. Vííí, gott plan?

Félag fyllikalla var nú aldeilis ekki par sátt við mína ákvörðun að draga mig í hlé.
Kíkti út á lífið á laugardegi, ætlaði í leikhús en það datt uppfyrir vegna óviðráðanlegra orsaka. Fór í staðinn í ein þrjú partý. Fyrst til Mikkó, þar sem maðurinn átti alnæmi, orðinn ógissla gamall (veit ekkert hversu :p). Fínt það, nema ég var eitthvað ótrúlega rólegur, ekki í neinu stuði. Reyndi að spjalla aðeins við Matta og Tóta, en svo byrjuðu þeir á boltanum og þá flúði ég. Spjallaði aðeins við Tótlu og Tótu, en þær voru í svo góðum gír að ég vildi ekkert vera þessi leiðinlegi edrú gaur sem dregur alla niður með sér (verð að halda áfram að þykjast drekka á djamminu, þá lætur fólk mann í friði, annars er alltaf verið að spyrja og reyna að troða í manni brennivín). Kíkti niður í bæ á Svansmeðlimi eftir sýninguna þeirra og tjúttaði aðeins með þeim og leikurunum úr Meistaranum og Margarítunni (fullt af sætum stelpum þar ;)). Skrapp í stutta heimsókn til Gunnhildar fiðlu sem átti líka ammli (reyndar fyrir jól, en gaf henni samt ammlisgjöf, litla flösku af freyðivíni sem heitir Verdi) og fór svo aftur í svanspartí. Enduðum með því að kíkja aðeins niðrí bæ þar sem ég mundi að ég væri edrú og það væri kalt og að ég meika ekki reykinn útum allt þegar ég er ekki fullur. Þannig að ég fór heim.
Gat samt ekki sofnað fyrr en um 8 leytið um morguninn....dapurlegt. Reyndi að glápa á leiðinlega bíómynd, en það dugði ekki til, (varð reyndar stórhneykslaður, alveg í enda myndarinnar þá skiptist útsendingin allt í einu yfir á barnaefni! Myndin var leíðinleg, en ég brjálast þegar ég fæ ekki að vita allann söguþráðinn. Hehe, I guess I need closure :p) Endaði með því að sofna þegar ég fór að pæla í því hvort ég ætti að vaka í alla nótt.
Fór í viðtal uppí HR í dag (skrýtið að sjá aftur gamla skólann) fyrir tilnefninguna okkar. Þar var sæt stelpa/kona sem tók á móti mér og spurði mig spjörunum úr. Svoldið fyndið, kom í ljós að hún hefði verið í tónó "kynslóð" á undan mér, þannig að við fórum aðeins að spjalla um hina og þessa. Þá datt eitt komment út úr henni....(vorum að tala um fiðlustelpu sem heitir Álfheiður og er einu ári eldri en ég) "Já Álfheiður, ég man eftir henni, þekkti hana samt ekki, hún var miklu yngri en ég." Smá augngot á mig. "Ekki MIKLU yngri, bara smá."
Yup. Still got it ;)
Hitti nokkra gamla drauga í HR, alltaf gaman að spjalla við fólk úr fortíð sinni. Tók síðan eitt rölt um gangana, aðeins að komast inní gamla fílinginn. Rakst á nokkra kennara, en ég held að þeir hafi ekki þekkt mig (eða þeir hafi hundsað mig ;))
Er núna bara á fullu að skrifa skýrslu og fyrirlestur um verkefnið okkar í fyrrasumar, verð með fyrirlestur á föstudaginn næstkomandi (líklegast). Fyrir utan það, þá er ég bara að lesa. Lesalesalesa....úff. Greip reyndar í eina hraðlestrarbók um daginn og prófaði mig. Kemur í ljós að ég les 353 orð á mínútu. Meðaltal fyrir nemendur er milli 200 og 400 yfirleitt frekar í lægri kantinum. Þannig að ég les í raun ekkert rooosalega hratt. Var reyndar með 87% skilning sem er víst voða fínt. Prófaði mig aðeins áfram með smá tækni og hækkaði mig upp í 520 orð á mínútu en þá datt skilningurinn niður í um 50% Hmm, verð að vinna aðeins í því. En ég skil ekki af hverju ég hef ekki pælt í hraðlestri áður? Ég er stöðugt að kvarta um hversu mikið ég þarf að lesa og mig langar til að lesa. Af hverju ekki reynda að þrefalda, ef ekki fjórfalda lestrarhraðann minn. Dísus, ef ég vissi að ég gæti klárað heila skáldsögu á 2 tímum, þá myndi ég miklu frekar lesa en að horfa á bíómynd :) Þetta er allavega nýja stefnan mín, að koma lestrarhraðanum upp í 1000 orð á mínútu fyrir sumarið og halda samt milli 80 og 90% skilning.
En já....sumt fólk skilur maður bara hreinlega ekki. Hvað gengur á í hausnum á þeim? Oft sem maður finnst eitthvað vera svo einfalt og frábært og maður skilur ekki hvers vegna aðrir geta ekki séð það sama. Maður þykist meira að segja geta SÉÐ þegar aðrir eru að blekkja sjálfan sig. Er maður þá ekki bara að blekkja sjálfan sig?
Freysi, Master of (self-)Deception

Hmmm, allt of margt sem manni langar til að skrifa um núna.
Fyrst er kannski ráð að ræða drykkjuhefðir mínar. Nú hef ég drukkið frekar lítið síðustu 6 mánuðina, farið á fylleri þrisvar sinnum úti og einungis tvisvar sinnum hérna heima yfir hátíðirnir. Ég var meira að segja edrú á gamlárs. Ein ástæðan fyrir þessu var einfaldlega sú að ég meikaði ekki að vera þunnur í mínu fríi. En önnur ástæða, ein sem virðist hafa verið staðfest í dag, er að ég ræð bara ekki lengur við áfengi, líkamslega. Ég fór út í gær, hitti nokkra vini, Stulla, Svöfu, Villa og Úlf. Drakk þar eina fjóra bjóra og þótti það ágætt kvöld, ekkert of mikið, en samt nóg til að gera mann léttann og fínan og nóg til að svæfa mann frekar snemma (fór í rúmið klukkan 2 miðað við hádegi síðust vikur). Ég vakna snemma, svona um 7 leytið, til að hjálpa mömmu að sækja bílinn sem ég hafði skarplega skilið eftir niðrí bæ. Alltí fína, með smá hausverk, en fer aftur að lúlla. Vakna svo um svona 9 leytið og fer í laaaaangt bað (hiti virðist virka ágætlega fyrir mína hausverki) og ætla svo að leggja mig aftur. Nema hvað að þá byrja ég bara að æla. Og æla. Og æla. Frábært. Ég ældi eins og ég hefði drukkið heila vodkaflösku, eða 3 kippur af bjór. Rosalegt. svo fór magaverkurinn og þá tók mígrenið við. Ennþá betra. Ég lá í rúminu mínu frá 10 um morguninn til svona 9 um kvöldið með öskrandi mígreni.
Allt þetta eftir 4 bjóra, sem voru drukknir milli 21 og 2 kvöldið áður.
Héðan í frá, er eg formlega hættur að drekka. Einn bjór (eða því sem nemur) hefur sýnt sig að vera í lagi, en meira en það, þá hegnir líkaminn minn mér.
Það hefur nú ekki margt skýrst hjá mér eftir að hafa komið heim, en þó hefur nokkrum hlutum verið varpað í nýju ljósi. T.d. hef ég komist að því, í gegnum mjög stutt en lýsandi sms samtali, að ákveðin manneskja sem ég hélt að bæri hug til mín, gerir það ekki. Sömuleiðis komst ég að því, í gegnum símtali, að ákveðin manneskja sem ég hélt að bæri EKKI hug til mín, gæti hugsanlega gert það. Confused? so am I. Kannski ætti ég bara að gefast upp á þeirri fáránlegu(?) von að finna íslenska kærustu og leita bara útí heimi...ég meina ég verð þar í næstum 5 ár í viðbót. Það myndi allavega einfalda margt, þá eru færri þræðir sem binda mig Íslandi. Ég verð hérna hvort sem er bara í 2 vikur í viðbót, þannig að möguleikinn á að kynnast nýrri stelpu fer hverfandi (og reynslan segir mér að svoleiðis samband er hvort sem er dauðadæmt). Þannig að eini möguleikinn er að krækja í einhverja sem ég þekki nú þegar...hvað segiði stelpur ;);)
Hehe, þvílíkt rugl.
Hef verið að lesa mig duglega til þessa dagana (milli þess sem ég svala minni þráhyggjupersónuleika(OCD) með því að spila onlæn tölvuleiki) um allt sem við kemur rannsókninni sem ég er að fara að taka þátt í úti. Ekkert merkilegt frá því að segja nema það að mamma er farin að taka aktívan þátt í því (eins og í öllu sem við kemur okkur börnunum, þið sem þekkið mömmu vitið alveg að hún er klikkuð :), but in a good way ). Hún er búin að henda í mér endalausum bókum, flestar mjög áhugaverðar en sumar frekar slæmar, og ætla ég einmitt að segja ykkur frá einni af síðari gerðinni.
Bókin heitir "Writing as a Visual Art". Konan sem skrifar þetta er prófessor í Bologna (á ítalíu) og hefur verið að stunda rannsóknir á þessu sviði í 10 ár. Hmm, hugsar maður, þá hlýtur nú að vera eitthvað vit í þessu. Virðist vera rosalega áhugavert, að nota myndir og rúm til að aðstoða við uppbyggingu texta og skilning lesenda á textanum. Jújú, maður hefur nú pælt í þessu sjálfur, enda er það notað í tónlist, sérstaklega tilraunatónlist 20. aldar.
Strax í Preface kaflanum skaust upp viðvörunarflagg. Þar er að finna eftirfarandi línu:
"You may wonder why no bibliography follows the anthology. The reason is simple: this book presents visual techniques for writing that are totally new inventions..."
Hmm. Hmmmmmmm... Sama hversu nýtt eitthvað er, þá er það samt byggt á einhverju sem hefur komið áður. En alltígóðu, leyfi henni samt að njóta vafans.
Því miður þá er afgangurinn af bókinni borið fram á sem óvísindalegasta máta sem ég hef nokkurntímann kynnst. Staðhæfingar án undirbúnings né raka; uppgötvanir sem koma úr lausu lofti; niðurstöður sem tengjast engan vegin því sem hún hefur verið að ræða. Í stuttu máli, hrikalegt. Kubbur táknar sögu, en píramídi táknar minningu. Eins og það sé það sjálfsagðasti hlutur í heiminum. Af hverju? Engin skýring gefin. Þetta er í fyrsta skipti sem ég hef lesið eitthvað skrifað af "virtum" vísindamanni sem mér finnst bara vera sorp. Myndi varla skeina mér með þessu. Gefur mann í raun smá egó búst, því ég veit að ég gæti tekist á við þetta sama efni og gefið frá mér bók sem væri MIKLU betri.
Þið sem hafið ekki séð Love Actually, farið á hana núna. Þetta er yndisleg mynd. Ég sat á henni og var með sæluglott dauðans allan tímann. Henni tókst að breyta mér, miklum efasemdarmanni, yfir í bjartsýnis mann þegar kemur að kvennamálum. Ég sé alveg fyrir mér, í hvert skipti sem ég fæ bakslag í kvennamálum, þá geri ég bara eins og stelpurnar, fæ ég mér djúsi hammara (í staðinn fyrir ísinn sko) og horfi á þessa mynd.
Já! gleymi einu aðalatriðinu. Verkefnið sem ég og fleiri unnum að í fyrra sumar fyrir nýsköðunarsjóði hefur verið tilnefnt til forsetaverðlauna :) Þýðir beisikklý að við förum í mat á Bessastaði og tökum í hendina á forsetanum og verðum miklir menn þann 15. janúar. Magnað, finnst ykkur ekki? Fylgisti með í fjölmiðlum, það hlýtur eitthvað að koma um okkur :p
Ég strengdi áramótaheit. Ég ætla að "hætta að leyfa tjeddlingum að rugla í hausnum á mér". Hvernig lýst ykkur á? Ég verð nú að læra að vera einn, og láta mér líða vel. Ég kunni það einu sinni, en það var áður en ég kynntist hættulegra kyninu. Þessi önn verður einkennd af dugnaði í skóla, líkamsrækt, trompetleik og tölvuleikjum. Hmm...kannski ætti ég að byrja á einhverri hugleiðslu, yoga eða zen eða einhvern fjandann...ná áttum betur. Á þessum tíma að ári liðnu þá verð ég allavega komið með mína hluti á hreint...það er alveg á hreinu ;)
Ég vona að allir hafa bara átt frábært frí, og hlakki jafn mikið til næsta árs og ég. Verð hér allavega nokkrum sinnum í viku, ef ekki oftar, og ég skora á alla þá lesendur sem ekki eru með sín eigin blogg að byrja á þessu.
Gleðilegt nýtt ár.
Freysi fyrrum fyllikall.